En dat lukt ook, want er zijn genoeg foto's die dit blogje tot nu toe nog niet hebben gehaald, zoals heel veel kiekjes van de dierentuin. Ik blij, want ik kan wat schrijven, jullie hopelijk ook blij dat jullie weer wat kunnen lezen!
En als ik terugkijk, dubbelblij. Dierentuinen maken mij blij, de foto's die je er kan maken, de aapjes die je er kan kijken (en niet vergeten de mensen die je er ook kunt bekijken, ondanks het geen 'mensentuin' is) en het allerleukste van alles? De jonkies! En nee, niet de kleine koters die zo hard schreeuwen dat je er spontaan blaren van op je oren krijgt. Alsof die op je voeten na al dat lopen nog niet genoeg waren. Je moet natuurlijk wel oncomfortabele schoenen aantrekken als je heel de dag aan het slenteren bent, hier wat op de foto klikt, en daar de geur van bizonshit probeert te negeren, zodat je heel de week over de pijn in je voeten kan zeuren. Maar dat weet iedereen.
Maar het getrompetter van een baby olifantje, het gezicht van een moederaap die haar jonkie overal mee naar toe sleept en het geknor van jonge zwijntjes (die véél schattiger zijn dan dat ze klinken) maakt een hoop goed. Nu is een foto nooit hetzelfde als 'in het echt', maar kijk dan? Dit zijn toch kleine dingetjes waar je blij van wordt? En waar je hart van smelt? Het mijne wel, zoals gewoonlijk.
