Februari winter

Het is nu eind februari, en bij maart beginnen de meeste mensen -waaronder ik - toch weer wat sneller aan de lente te denken. Ondanks het dan nog steeds kan sneeuwen. Maar goed, omdat ik ook eind februari aan deze blog ben gestart, heb ik geen sneeuw foto's kunnen plaatsen. Maar ja,  zodra er ook maar een vlokje valt in Nederland is iedereen van slag. Zout te weinig, files van zoveel kilometers, snowboots worden razendsnel uit de kast getrokken en de winterse kiekjes schieten als paddenstoelen de grond uit.
En aangezien ik vandaag niet veel andere foto's had gemaakt, zal ik mijn foto's van Winter Wonderland er alsnog even op zetten.

Schattige schildpadden

Buiten een hond heb ik ook nog drie waterschildpadden. Met alle drie een ander karakter. De een is een boos brutaaltje, en zodra je hem uit het water haalt begint 'ie een beetje te blazen. De ander is een angsthaas, je hoeft maar voorbij te lopen en hij zwemt weg alsof zijn leven ervan af hangt, en als je hem oppakt heb je niks meer dan een schildje in je hand. En de laatste, dat is het schildpadje waar mijn oog meteen op viel, er was iets anders aan dit kleintje. Hij had kraaloogjes en hij was een van de zwakste van allemaal. Nu is hij behoorlijk aangesterkt, en heeft op sommige momenten nog steeds lieve kraaloogjes, maar is ook de minst bange van allemaal. Tuurlijk, heel soms blaast hij ook - meestal als ik hem oppak en hij net lag te zonnen, dat vind 'ie niet zo leuk. Maar meestal vindt hij het allemaal wel best. Hoog tijd voor een paar foto's dus!

De bovenste twee is het schildpadje die kraaloogjes had, dol is op zonnen en alles voor de rest wel best vindt. Op de laatste foto is hij het schildpadje rechts. De linker is het angsthaasje, die nu net pas uit zijn schildje komt.

Men's best friend

Kennen jullie het gevoel; samen met je viervoeter lange stukken wandelen, je trouwste vriend die altijd naast je loopt, en jullie twee die elkaar beschermen? Ja, dit stukje - wat zo ongeveer in de film Marley & me zat - doet me dus ook denken aan mijn eigen hond. Binnenshuis: een schatje, af en toe lijkt het wel alsof er honing aan je kont zit, want je hoeft je maar om te draaien of ze schuift haar hoofdje alweer op je been en kijkt je met die zielige lieve honden ogen aan. Maar buiten? Nee, dan is ze niet zo schattig meer. Als een bezetene sleurt ze je overal mee naartoe.
Maar ondanks dat alles zijn we dol op haar en vroeg mijn zus dat moment eventjes vast te leggen vandaag. Wat een heel gedoe was, zodra deze blondine een camera (of een stofzuiger) ziet, is ze meteen weg.

Maar toch ontkwam ze er niet aan, en moest ze eraan geloven!

(Voor de verandering trouwens ook eens een foto die niet in kleur is.)

Het 'levendige' bos

Vandaag zijn mijn vader en ik op pad gegaan om een paar foto's te maken. Het sneeuwde, niet dat je dat ook maar een beetje ziet, en we dachten: ''kom, laten we eens naar het bos gaan!''
Vol goede moed om misschien een ree of een konijn te spotten vertrokken we met de camera's.
Geen konijn te bekennen. Niet eens een vogel over gefladderd.
Nee, het enige wat we op de foto hebben kunnen zetten waren de bomen, die liepen tenminste niet weg. Echte winterse plaatjes zijn het ook niet, want het enige wat eruit de lucht naar beneden viel was natte sneeuw. Doorweekt en bevroren maar weer naar huis gegaan. En ja hoor, wat zit daar in de tuin? Koolmeesjes, roodborstjes, vinkjes, eksters van alles! Ach, we hebben iéts op de foto gezet...

Welkom!

Welkom, hier een - waarschijnlijk - zoveelste fotoblog!
Het zit namelijk zo: ik zat er al een hele tijd over te twijfelen of ik dit zou doen, maar als het zo lang in je gedachten rond blijft spoken, waarom niet?
Ik zal beginnen met mezelf voor te stellen, mijn naam is Jeske en ik fotografeer nu ongeveer anderhalf jaar als hobby. Dat is de reden waarom ik al die tijd twijfelde, als je ergens nieuw aan begint word je nou eenmaal gezien als de nieuweling, de amateur en zal er een extra kritische blik op jou vallen. Maar hé, van fouten kunnen we leren, toch? Dus laat gerust reacties achter van wat jullie van de foto's vinden.
Oh ja, nog één ding, iets waar ik niet goed in ben: namen verzinnen. Dus mag ik mijn lieve zus - en ik weet dat je dit leest - bedanken voor de blognaam!

Zo te zien zijn wij mensen niet de enige
die kritisch naar dingen kijken ;-)