Kennen jullie het gevoel; samen met je viervoeter lange stukken wandelen, je trouwste vriend die altijd naast je loopt, en jullie twee die elkaar beschermen? Ja, dit stukje - wat zo ongeveer in de film
Marley & me zat - doet me dus ook denken aan mijn eigen hond. Binnenshuis: een schatje, af en toe lijkt het wel alsof er honing aan je kont zit, want je hoeft je maar om te draaien of ze schuift haar hoofdje alweer op je been en kijkt je met die zielige lieve honden ogen aan. Maar buiten? Nee, dan is ze niet zo schattig meer. Als een bezetene sleurt ze je overal mee naartoe.
Maar ondanks dat alles zijn we dol op haar en vroeg mijn zus dat moment eventjes vast te leggen vandaag. Wat een heel gedoe was, zodra deze blondine een camera (of een stofzuiger) ziet, is ze meteen weg.
Maar toch ontkwam ze er niet aan, en moest ze eraan geloven!
(Voor de verandering trouwens ook eens een foto die niet in kleur is.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten