Rawrr...!

Vroeger... oké toen ik gewoon een stukkie jonger was, een jaar of 5/6 terug dus, was ik he-le-maal verliefd op tijgers. Juist ja, die beesten die zo je kop van je romp afscheuren. Ook al zou je dat toch niet zeggen als je die snoezige welpjes ziet - en ja, mijn hart smelt daar van. Alweer. Van wat niet eigenlijk? Maar goed, kleine welpjes worden groot en dan zien ze er toch pietsie minder knuffelig uit. Toch vond ik die grote beesten die door de sneeuw of de groene moerassen heen banjerden prachtig om te zien (op de foto's van google jongens, de enige sneeuw die ik heb gezien is in Snowworld of in de achtertuin, en moerassig gebied, nee dank!) En hoewel ik nu meer met andere dingen bezig ben, wil en zál ik altijd even een kijkje nemen bij de tijgers in de dierentuin als ik er ben. Nee, nee ze mogen niet worden overgeslagen. Die grote klompige poten, en felgroene ogen, het moet allemaal op de foto. In de dierentuin heb je weliswaar kans op een foto met een verdwaald paardenstaartje van een of ander kind wat dat beest gek aan het maken is, zo erg dat ik me afvraag of het glas écht sterk genoeg is. Zo niet, dan ben ik weg! Op zo'n moment kom je er toch wel achter dat het prachtige beesten zijn, maar ehm... Nou.. I like you, but on armlength!