Sprookjesachtige tuinen

Disney-achtige tuinen: fonteinen, watervalletjes, bloemen in alle kleuren van de regenboog, doolhoven, rozentuinen, grindpaden en hier en daar een stenen bankje. Ondertussen wordt je omringd door groene heggen, getsjilp van vogels en fladderende vlinders (helaas ook zoemende die hard wespen). En niet te vergeten: het kasteel zelf. Kasteeltuin van Arcen is echt een sprookjesachtig landgoed en het doet me denken aan de middeleeuwen. Niet dat ik daar zelf bij was, maar het doet me denken aan de ellenlange geschiedenislessen over de middeleeuwen. Je kent het wel, slaapverwekkend verhaal over een of andere hertogin (die op de een of andere manier  niet al te knap was als ik de afbeeldingen moest geloven, en toch had ze nog een liefje buiten de man aan wie ze was uitgehuwelijkt.) Inmiddels ben je al een half uur verder, moet je nog twintig minuten overleven en wens je dat je ergens satéprikkers vandaan kon toveren om je ogen ermee open te kunnen houden.
En nu liep ik dus zelf in zo'n verhaal.  Laat ik het zo zeggen;  zo'n groot kasteel zou niks voor mij zijn, en hoewel de tuinen prachtig waren: je was een half uur onderweg om van punt A naar punt B te komen, en dit zonder te verdwalen. Ik zou waarschijnlijk twee dagen spoorloos zijn voordat ik eindelijk weer kwam opduiken. Nee, laat mij maar gewoon naar de films kijken die erover gaan. Ik zal niet zo snel verdwalen als ik van de bank naar de koelkast loop en weer terug.